اهم مطالب شماره صفر نشریه ناودان
نشریه رسمی انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری
اگر راه پیشین خطرناک بود — که از رفتن آینده را باک بود
کنون در خطرگاه جان آمدیم — زباران سوی ناودان آمدیم
نظامی – اسکندرنامه
هیچ شک و شبه‌ای وجود ندارد که اگر بخواهیم انجمنی پویا و کارآمد داشته باشیم، می‌بایست در توسعه و اشتراک دانش عکاسی اعضا قدمی استوار و ماندگار برداریم. انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری محفلی است برای گردآمدن اعضای حرفه‌ای هنر عکاسی ایران‌زمین.
انتشار کتب، مجلات، نشریات و مقالات مجازی در ذیل ماده‌ی سوم بندهای ۱۰ و ۱۴ اساسنامه انجمن صراحتاً به عنوان وظایف و اختیارات انجمن قید گردیده است. در همین راستا انجمن اقدام به انتشار شماره‌ی صفر نشریه‌ی ناودان کرده‌است. نشریه‌ی ناودان نشریه‌ی داخلی انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری است که در راستای افزایش دانش و اطلاعات تخصصی، فرهنگی و هنری اعضا و آشنایی آنان با تازه‌ترین پیشرفت‌ها در حوزه‌ی عکاسی، ارتباطات و تبلیغات منتشر می‌گردد.
از فرهود حقی بابت انتخاب نام با مسمای ناودان برای این نشریه تشکر ویژه داریم. مهمترین عملکرد ناودان جمع آوری قطرات پرارزش دانش اعضای انجمن و هدایت آن در بستری مناسب و قابل دسترس برای همه‌ی اعضا و اهالی فرهنگ و هنر، به خصوص عکاسان است.
در شماره‌ی صفر، بر آن شدیم که ابتدا به ماهیت انجمن بپردازیم و دیدگاه‌های مختلف را پیرامون انجمن ارائه دهیم. نشریه‌ی ناودان در شماره های بعدی به مباحث تخصصی هنر و صنعت عکاسی خواهد پرداخت. انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری از همه اعضای انجمن و دیگر علاقه‌مندان به هنر عکاسی جهت همکاری با نشریه‌ی ناودان دعوت می‌کند. اعضا و علاقه‌مندان محترم می‌توانند مقالات و طرح‌های خود را به دبیرخانه‌ی انجمن ارسال کنند.
باشد که آسمان فرهنگ و هنر همیشه پر از نعمت باران باشد و ناودان بتواند در جمع آوری این قطرات به درستی عمل کند.
سخن سردبیر ، ثبت هویت اجتماعی
افراد در هر جامعه‌ای احتیاجاتی دارند و گستره‌ی این نیازها با سطح فرهنگی، اجتماعی و سیاسی یک جامعه ارتباطی مستقیم دارد. در لایه‌های پایینی و اولیه‌ی این نیازها، به راحتی می‌توان رد پای آب، غذا، پوشاک، مسکن، امنیت و چیزهایی از‌این‌دست را یافت. اما، در لایه‌های بالاتر نیازهای ثانویه‌ای نیز وجود دارد که در آن می‌توان نشان احتیاجاتی مانند تأمین اجتماعی، آزادی بیان، بهداشت و سلامت همگانی، هویت اجتماعی، استقلال، عدالت، آموزش و غیره را یافت.
زمانی‌که تاریخ چند هزارساله ایران را مرور کنیم به‌راحتی می‌توانیم به این مسئله پی‌ببریم که هر حکومتی که بر مسند قدرت بوده‌است، کم‌و‌بیش تنها در راستای برآورده‌کردن احتیاجات اولیه‌ی جامعه‌ی خود تلاش کرده‌است. حال اگر جنبش مشروطه در سال ۱۲۸۴ شمسی را به عنوان نقطه‌ی عطفی در سطوح مختلف فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران در نظر بگیریم، از آن پس احتیاجات جامعه ایران به صورت عمومی از سطح ابتدایی عبور کرده و تا به امروز به سطح ثانویه رسیده‌است. همان‌طور که اشاره شد، با پیشرفت نظام و جامعه، نیازهای ثانویه هم در سطوح مختلفی رشد و گسترش پیدا می‌کنند؛ تا جایی که، یافتن و رسیدگی به همه‌ی این احتیاجات توسط یک دولت دیوان‌سالار به تنهایی به فرایندی ناشدنی تبدیل می‌گردد. از این رو، در جوامع امروزی سَمَن‌ها نقش پل ارتباطی بین دولت و مردم را ایفا می‌کنند. از یک طرف، سَمَن بستری مناسب برای گرد هم آمدن عده‌ای با دغدغه‌های مشترک جهت رسیدگی به این خواسته‌ها است؛ و از‌طرف‌دیگر، ساختاری شناختهشده برای هر دولت دیوان‌سالار جهت یافتن و پاسخ به احتیاجات ثانویه افراد جامعه‌ی خود به حساب می‌آید.
سَمَن ترجمه‌ی سرواژه‌ی انگلیسی NGO است. این سرواژه‌ی که به عبارتNon-government Organization به معنی «سازمان مردم نهاد» اشاره دارد، در قالب‌هایی با اسامی مختلف هم‌چون مؤسسه، شرکت، سازمان، هیئت و از همه مهم‌تر کلمه‌ی «انجمن» در جامعه‌ی ایران شناخته می‌شود. واکاوی ویکی‌پدایی کلمه انجمن ما را به این تعریف می‌رساند: «انجمن به دسته‌ای از مردم می‌گویند که در جایی گرد آمده باشند. برترین چیزی که مایه‌ی جدایی کاربرد واژه‌ی انجمن به جای یک گروه یا دسته از مردم می‌شود، داشتن انگیزه‌ی همسان است.» احتمالا، برای ما به عنوان عکاسان حرفه‌ای بارزترین «انگیزه‌ی همسان» -که می‌توان آن را دغدغه‌های مشترک نامید- هویت اجتماعی است.
در جوامع امروزی، عکاس حرفه‌ای در بطن جامعه شناختهشده است و انتظار می‌رود که دارای هویتی اجتماعی با سطحی شایسته باشد. کمتر کسی را می‌توان در جامعه یافت که با شغل عکاس حرفه‌ای بیگانه باشد. اما، به مجرد این‌که عکاس حرفه‌ای از قالب بطن جامعه خارج شود و بخواهد به‌صورت یک ماهیت حقوقی و بروکراتیک به فعالیت حرفه‌ای خود بپردازد با خط‌قرمزها و پرسش‌های فراوانی روبرو می‌شود؛ پرسش‌هایی که اغلب از طرف دست‌اندرکاران دولت دیوان‌سالار و سلسه‌مراتب پایین‌دست آن مطرح می‌شود. افراد با مشاغلی تعریف‌شده دارای یک هویت اجتماعی شناختهشده هستند که متناسب با آن هویت از حقوقی تعریف‌شده در دولت دیوان‌سالار برخوردارند. برای مثال، اگر شخصی پزشک، وکیل، نانوا، خلبان، تاجر و … باشد، بستر مناسب کسب‌و‌کارشان از طرف نظام دیوان‌سالار تعیین و مشخص شده‌است. این مشاغل همگی به‌واسطه‌ی اتحادیه‌ها، کانون‌ها و اصناف مرتبط با شغل خود می‌توانند خواسته‌های خود در ادارات، مراکز و سازمان‌ها را پی‌گیری‌کنند. اما، تفاوتی مهم میان عکاسی و حرفه‌های شناخته‌شده‌ی دیگر وجود دارد. عکاسی که حرفه‌ای جدید به حساب می‌آید، به واسطه‌ی رشد روزافزون تلکنولوژی و پیشرفت جوامع هر روز با مسائلی جدید درگیر می‌شود؛ مسائلی که در حرفه‌های دیگر اغلب بی‌‌سابقه است.
با بروز پدیده نوظهور عکاسی در سالهای ۱۸۳۹ تا ۱۸۴۱ میلادی در فرانسه و گسترش روزافزون این پدیده به شرق و غرب، دستگاه‌های داگروتایپ هم به درخواست محمد‌شاه قاجار به ایران وارد شد و طبق مدارک ثبتی در سال ۱۲۲۱ شمسی (۱۸۴۳ میلادی) اولین عکس در ایران ثبت شد. بعدها علاقه‌ی زیاد ناصرالدین‌شاه قاجار به عکاسی سبب شد این هنر نوظهور به سرعت رشد کند؛ تا جایی که اولین‌بار در دوران ناصرالدین‌شاه بود که رشته‌ی عکاسی در مدرسه دارالفنون تأسیس شد و آهسته آهسته اقشار جامعه با عکس، عکاس‌خانه و عکاس‌باشی آشنا شدند. این متن قصد تاریخ نگاری ندارد ولی به‌این‌حد کفایت می‌کند که با توسعه و همه‌گیری هنر عکاسی بعد از تقریبا ۱۱۰ سال از ثبت اولین عکس در ایران، تازه در دوران پهلوی دوم بود که در سال ۱۳۳۰ اتحادیه‌ی عکاسان و فیلمبرداران تهران برای حفظ منافع صنفی و ارتباط بین عکاسان تأسیس شد. این اتحادیه در هم‌سو‌گرایی صنفی برای عکاس‌خانه‌های تهران نفش ایفا می‌کرد. مهمترین فعالیت این عکاس‌خانه‌ها عکاسی چهره بود و درادامه عکاسی مجالس هم به آن اضافه شد و تا به امروز نیز ادامه دارد.
صنعتی‌شدن جوامع جهانی و رشد تجارت بین‌المللی (به خصوص جوامعی با سیاست اقتصادی سرمایه‌داری) باعث شد نیاز به کمتر شدن فاصله‌ی تولیدکننده و مخاطبِ مصرف‌کننده روز‌به‌روز بیشتر احساس شود. این نیاز با پیشرفت هنرهای تجسمی نوین از جمله هنر عکاسی و گرافیک و بازشدن جایگاه ویژه‌ای در بسترهای آکادمیک جهانی همراه شد. با سرازیری پول نفت در دهه‌ی پنجاه شمسی به کشورمان، صنعت و تولید هم شاهد رشد چشم‌گیری بود. به طبَع این رشد، کاستی وجود افرادی ماهر و متخصص جهت ایجاد پل ارتباطی بین تولیدکننده و مصرف‌کننده به‌شدت احساس می‌شد. با پایان‌یافتن دوران تحصیل عکاسان و گرافیست‌ها در دهه‌ی پنجاه شمسی -که اغلب آن‌ها در خارج از کشور مشغول به تحصیل بودند و پس از آن به ایران بازگشتند- و آغاز فعالیت‌های حرفه‌ای ایشان، این دهه را می‌توان آغاز فصل عکاسی صنعتی، تبلیغاتی و معماری ایران دانست. پیشکسوتانی مانند مسعود معصومی، رضا نور بختیار و علی رئیس شقاقی از پرچمداران این گونه‌ی نوین عکاسی بودند. این گروه جدید از عکاسان که دیگر به چهاردیواری عکاس‌خانه‌ها محدود نبودند و مشتریان آن‌ها نیز طیف عموم جامعه به حساب نمی‌آمدند، اغلب نیازی به مکانی تجاری برای جذب مشتری نداشتند. اگرچه، این دسته از عکاسان درکنار دیگر عکاسان تحت پوشش اتحادیه از نام مشترک عکاس استفاده می‌کردند؛ اما، « انگیزه‌ی همسان» بین آنان کمتر به چشم می‌آمد. سطح دانش فنی و آکادمیک بالاتر عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری از یک طرف و نگاه کارشناسانه و عمیق‌تر آن‌ها نسبت به ماهیت، معنا و کاربرد یک عکس از طرف دیگر باعث شد که این عده از عکاسان دغدغه‌های مشترک صنفی چندانی با اتحادیه‌ی عکاسان نداشته باشند. با این حال، کشمکش و حاشیه‌نشینی این گروه برای عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری هزینه‌هایی را نیز در پی داشت؛ که مهمترین آن کم‌رنگ‌شدن و حتی از‌دست‌رفتن همان احتیاجات ثانویه است که در ابتدای این مطلب به آن اشاره شد.
عکاسی صنعتی، تبلیغاتی و معماری که یک شغل که مسبوق به سابقه نبود، در نظام دیوان سالار نتوانست جایگاه شایسته‌ی خود را پیدا کند. سیستم بروکراتیک تعریف یک عکاس حرفه‌ای آزاد را در میان مفاد مختلف اساسنامه‌ها و آیین‌نامه‌های اتحادیه جستجو می‌کرد و در‌آن‌بین هیچ تعریف مشخصی برای عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری وجود نداشت. به‌این‌ترتیب، این متخصصان در دریای متلاطم کاغذبازیهای اداری در‌پی اثبات هویت اجتماعی خود کم‌کم گرد هم جمع شدند تا برای اولین‌بار با تشکیل انجمنی تخصصی اعضای خود را به نظام دیوان‌سالار شناسانده و هویت اجتماعی‌شان را در جایگاهی شایسته قرار دهند. این حرکت خود‌جوش ابتدا از نیمه‌ی دوم دهه‌ی هفتاد شمسی در محافل خصوصی عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری جهت آماده‌سازی بستر مناسب و ایجاد یک انجمن آغاز گردید. در ادامه در مرداد ۱۳۸۴ اولین مجمع عمومی انجمن عکاسان صنعتی و تبلیغاتی ایران همراه با برپایی یک نمایشگاه عکس صنعتی در فرهنگسرای تهران تشکیل شد. هر‌چند این انجمن از آن سال مشغول فعالیت بود و در بستر هنری جامعه به عنوان یکی از اولین انجمن‌های عکاسی ایران شناختهشده بود ولی تا سال ۱۴۰۰ مراحل ثبت رسمی آن در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به طول انجامید.
اکنون دیگر انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری یک انجمن ثبت‌شده و دارای ماهیت حقوقی است که نظام دیوان‌سالار آن را به‌رسمیت شناخته و احتیاجات ثانویه این قشر از افراد جامعه خود را در اساسنامه و آیین‌نامه‌های آن جستجو خواهد کرد.
این فقط ابتدای راهی است که با حضور هر چه منسجم‌تر اعضای آن هموارتر می‌گردد. ملتی که تاریخ خود را نداند، محکوم به تکرار آن است. از تمامی اعضای متخصص این انجمن درخواست دارم که با حضور دل‌گرم‌کننده‌شان در تمامی ارکان انجمن، همراه انجمن باشند. انجمن متعلق به همه‌ی اعضای آن است و هیچ‌گاه در مالکلیت شخص یا گروهی نبوده و نخواهد بود. ضرب‌المثل خوبی داریم که می‌گوید: «یک دست صدا ندارد». با همراهی یک‌دیگر می‌توانیم احتیاجات اجتماعی خود را از طریق انجمن به گوش مسئولان و مخاطبانش برسانیم.
دی ۱۴۰۰
مجید پناهی جو
رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری
انجمن چیست؟
هدف از پرسش دربارهی چیستی انجمن درک بهتر ماهیت آن و روشن شدن رابطه‌ی اعضا با یک‌دیگر و با کل مجموعه است. عموماً در بررسی دغدغه‌ی اعضای انجمن‌ها با دو جمله مواجه می‌شویم: انجمن برای اعضای خود چه می‌تواند انجام دهد؟ و دیگر این‌که اعضا برای انجمن چه کاری می‌توانند انجام دهند؟ این دو پرسش کلی از یک سو بر انتظارات اعضا از مجموعه‌ای که عضو آن هستند، دلالت دارد؛ و از سوی دیگر، نشان‌‌دهنده‌ی پیوند ناگسستنی اعضا با یک‌دیگر و رابطه‌ی اعضا با کل ،یعنی همان انجمن، است.
با توجه به مقدمه‌ی بالا، مشخص است که دو عامل «مشارکت» و «همکاری» اجزای ساختاری انجمن هستند. همچنین می‌توان دریافت آن‌چه که اعضا را به مشارکت و همکاری وا می‌دارد – که می‌توان آن را بهانه‌ی گردهم‌آیی اعضا نامید- علاقه یا هدف مشترک آن‌ها است. عامل مهم دیگر در شکل‌گیری یک انجمن، وجه داوطلبانه‌ی آن است که عموماً به منظور رفع نیازهای مشترک افراد یا اعضا در نهادی کوچک‌تر از جامعه دنبال می‌شود.
انجمن‌ها را می‌توان در دسته‌های گوناگونی نظیر، مذهبی، فرهنگی، آموزشی، سیاسی، علمی، صنفی و … قرار داد که متناسب با شرایط هر جامعه، و به تبع نیازهای افراد و پر کردن خلاءهای موجود اهداف متنوعی را دنبال می‌کنند. همچنین انجمن‌ها با توجه به ساختار جامعه (برای مثال سنتی‌بودن یا مدرن‌بودن جامعه) کارکردهای مختلفی خواهند داشت و در آن‌ها تقسیم کار میان اعضا به شیوه‌های مختلفی انجام می‌شود.
اگر چه که انجمن‌ها مستقل از دولت‌ها هستند؛ اما، معمولاً به علت روند ثبت قانونی آن‌ها قوانین از سوی دولت‌ها برای رسمیت‌یافتن انجمن‌ها اعمال می‌شود. با این حال، فارغ از روند ثبت قانونی، همه تصمیم‌گیری و تعیین خط مشی و … در درون انجمن انجام می‌گیرد. همان‌طور که مستحضرید، «انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری» نیز روند ثبت قانونی را حسب تصویب هیئت وزیران، از طریق «وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی» دنبال کرده‌است. با توجه به عنوان، این انجمن ذیل دسته «صنفی» و «صنفی کارگری» قرار می‌گیرد. طبق تعریف ارائهشده در ماده‌ی ۲ قانون کار، «کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند». همچنین نکته قابل توجه این است که « ماده ۱۸۸ قانون کار، شاغلان مشمول قانون استخدام کشوری و سایر قوانین و مقررات خاص استخدامی همچنین کارگران کارگاه‌های خانوادگی را از شمول قانون کار خارج می‌کند. به این ترتیب، این افراد مشمول ماده ۱۳۱ قانون کار و ماده‌ی ۱ آیین‌نامه انجمن‌های صنفی نمی‌باشند».
نظارت بر تشکیل این نوع انجمن‌ها مطابق قانون کار، بر عهده‌ی اداره‌ی کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار و امور اجتماعی قرار دارد. طبق فصل ششم از «قانون کار جمهوری اسلامی» (ماده ۱۳۱) هدف از شکل‌گیری انجمن‌های صنفی «[…] حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی و بهبود وضع اقتصادی کارگران و کارفرمایان، که خود متضمن حفظ منافع جامعه باشد […]» ذکر شده‌است. با توجه به آن‌چه که وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مشخص کرده، وظایف و اختیارات انجمن صنفی کارگری بدین شرح است:
« ۱) کوشش در جهت استیفای حقوق و خواست‌های مشروع و قانونی اعضا؛ ۲) دریافت حق عضویت و کمک‌های داوطلبانه به ترتیبی که در اساسنامه مقرر می شود؛ ۳) همکاری در جهت تأسیس و تقویت شرکت‌‌های تعاونی ، صندوق قرض‌الحسنه ، همچنین تلاش در جهت تأمین امکانات رفاهی اعضا با رعایت مقررات ؛ ۴) همکاری با وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی در جهت شناخت مشکلات کارگری و اجرای قانون کار؛ ۵) عضویت در کانون انجمن‌های صنفی استان پس از تصویب مجمع عمومی مربوط؛ ۶) فعالیت مشترک با کانون انجمن‌های صنفی استان و کانون عالی انجمن‌های صنفی سراسر کشور در حدود قوانین و مقررات؛ ۷) همکاری با سایر تشکل‌های کارگری و کارفرمایی و انجام سایر وظایف و اختیاراتی که به موجب قانون بر عهده انجمن‌های صنفی قرار داده شده‌است».
آن‌چه تا این‌جا از نظر گذشت، وجوه قانونی و تعاریف ارائهشده از سوی دولت برای شکل‌گیری انجمن‌ها و وظایف و اختیارات آن‌ها بود. اما، برای روشن شدن وظایف و اختیارات «انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری» و درک بهتر کارکرد آن باید به اساسنامه‌ی انجمن رجوع کنیم. ذیل ماده‌ی سوم از اساسنامه و در ۲۹ بند «وظایف و اختیارات انجمن صنفی» قید شده‌است که اهم آن عبارت است از:
کوشش در جهت استیفای حقوق و خواسته‌های مشروع و قانونی اعضا از طریق ایجاد زمینه‌های مساعد به منظور نیل به اهداف انجمن صنفی
برنامه‌ریزی و پیگیری در ارتقای سطح مهارت عکاسان عضو
تلاش برای آموزش فرهنگی و اجتماعی اعضا به منظور ارتقای سطح آگاهی‌های لازم در شناخت و تامین حقوق اعضا
تلاش در بررسی و تحقیق در خصوص مشکلات، نارسایی‌های اقتصادی، مهارتی، افزایش بهره‌وری و ارائه پیشنهادات به اعضا، مدیران و مسؤولان مربوط
جمع‌آوری اطلاعات، بررسی و تحقیق درباره مشکلات، شناخت نیازها و اولویت‌ها
اعتلای عکاسی تبلیغاتی، صنعتی و معماری کشور
دفاع از حقوق مادی و معنوی اعضا در چهارچوب اهداف و اساسنامه انجمن صنفی
کوشش برای ارتقای آگاهی در جامعه نسبت به نقش، مسئولیت و توانایی‌های عکاسی تبلیغاتی، صنعتی و معماری
تدوین نظام‌نامه حرفه‌ای و آیین‌نامه‌های تخصصی، تصویب تعرفه‌های تخصصی در چهارچوب فعالیت‌های انجمن صنفی
انتشار کتب، نشریات و مقالات مجازی مورد نیاز در راستای اهداف و وظایف انجمن صنفی
گسترش روحیه‌ی تعاون، همکاری و هم‌فکری بین عکاسان تبلیغاتی، صنعتی و معماری کشور در دفاع از حقوق
شناسایی توانایی‌ها و نیازمندی‌های متقابل عکاسان حرفه‌ای مرتبط با فعالیت انجمن صنفی و مراکز مختلف اجرایی، آموزشی، علمی و پژوهشی ذی‌ربط در کشور و تلاش برای به‌کارگیری مناسب دانش، تجربه و حاصل فعالیت ایشان در خدمت بیشتر به جامعه
برقراری ارتباط با مراکز فرهنگی، هنری و تشکل‌های صنفی مشابه در داخل و خارج از کشور
حمایت و دفاع از حقوق و منافع صنفی و حرفه‌ای اعضا از طریق ارائه پیشنهاد و جلب پشتیبانی مراجع و سازمانهای دولتی و ملی
با توجه به آن‌چه از نظر گذشت، به وضوح مشخص است که انجمن صنفی را می‌توان بستری برای پیوند اعضا به منظور رفع نیازهای مشترک آنان و بهبود و ارتقای شرایط شغلی ایشان در نظر گرفت. در این‌جا مؤکد باید بر پیوند، همکاری و مشارکت اعضا توجه کرد؛ چرا که، ماهیت انجمن اعضای آن است و ذات انجمن یعنی اعضای آن. در نتیجه به نظر می‌رسد دو پرسش «انجمن برای ما چه می‌تواند انجمن دهد؟» و «ما برای انجمن چه کاری می‌توانیم انجام دهیم»، تنها دو صورت مختلف از پرسش «ما (اعضای انجمن) برای کمک به یک‌دیگر و ارتقای شرایط صنفی خودمان چه کاری می‌توانیم انجام بدهیم؟» است.
بر این اساس هیئتمدیرهی انجمن تنها گردهم‌آیی نمایندگان اعضا برای پیش‌برد اهداف همه اعضا است. بدیهی است که انجمن در ارتباط تنگاتنگ با اعضا قرار دارد. از این منظر، ارتباط اعضا با هیئت مدیره و بالعکس، ارتباطی هم‌دلانه و مبتنی بر مسئولیت‌پذیری دو طرف است. آن‌چه در این مهم است، درک این مطلب است که اعضا و هیئت‌مدیره در دو سطح سلسله‌مراتبی قرار ندارند؛ بلکه هر دو هم‌تزار بوده و بر هم موثر هستند.
سام غضنفری
از انتخابات اردیبهشت نود و هشت تا ثبت انجمن
پیش از پرداختن دقیق به موضوع ثبت انجمن، در ابتدا لازم است به طور مختصر مقدماتی را بیان کنیم تا همه‌ی اعضای انجمن در جریان امور پیشین انجمن قرار گیرند:
در تاریخ ۲۴ دی ۱۳۸۸ موزه‌ی امام علی تهران میزبان بیش از پنجاه تن از اعضای انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران بود. این عده در موزه‌ی امام علی گردهم‌آمدند تا همزمان با افتتاح نمایشگاه عکسی از آثار اعضای انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران، در مجمع عمومی انجمن و انتخابات سومین دوره‌ی هیئت‌مدیره و بازرس انجمن شرکت کنند. این انتخابات در سطحی مطلوب برگزار شد تا هیئتمدیرهی جدید به مدت دو سال، سکان هدایت انجمن را در دست بگیرد.
بیش از نه سال بعد، در تاریخ ۱۴ اسفند ۱۳۹۷ عده‌ای از اعضای انجمن در دفتر یکی از آن‌ها در خیابان انقلاب گرد‌هم جمع شدند. نتیجه‌ی این گردهمایی نامه‌ای خطاب به هیئتمدیرهی پیشین بود که افراد در آن خواستار تشکیل جلسه‌ی فوق‌العاده‌ی هیئت‌مدیره تا پایان سال ۱۳۹۷ و فراهم کردن مقدمات تشکیل مجمع عمومی برای انتخابات هیئتمدیرهی جدید در اسرع وقت شدند. افراد حاضر در جلسه برخی از قصورات قانونی مطروحه را بدین ترتیب اعلام کردند:
• عدم برگزاری مجمع عمومی مستمر (حداقل سالی یک بار) در سالیان گذشته
• عدم برگزاری انتخابات هیئت‌مدیره هر دوسال یک‌بار به مدت چند دوره
• عدم حضور و برگزاری جلسات هیئت‌مدیره به صورت منظم و متوالی
• عدم شفافیت در حضور یا عدم حضور تمامی اعضای کمیته‌ی فنی به جهت انجام فرایند عضوگیری
• عدم گزارش و نظارت سالیانه بر امور اداری، مالی و اجرایی انجمن
• عدم تعیین تکلیف عضویت آن دسته از اعضایی که بیش از دو سال از پرداخت آخرین حق عضویت آنان می‌گذرد
رونوشت این نامه به هیئتمدیرهی انجمن عکاسان صنعتی و تبلیغاتی، و همچنین به ریاست هیئت‌مدیره و بازرس این نهاد ارسال گردید.
در ادامه، به دعوت آقای یدالله ولی‌زاده، رئیس هیئتمدیرهی وقت، جلسه‌ای در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۹۷ در دفتر ایشان به همراه جمعی از اعضای انجمن برپا شد و طی آن، ایشان از ریاست هیئت‌مدیره استعفا دادند. در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۹۷ جلسه‌ای در دفتر آقای فرهود حقی با حضور جمعی از اعضای انجمن و هیئت‌مدیره برپا گردید. نتیجه‌ی این جلسه قبول استعفای ایشان و تهیه‌ی صورت‌جلسه بود. در ادامه، افراد حاضر در جلسه تصمیم گرفتند بعد از پایان تعطیلات نوروز ۱۳۹۸ جلسات منظمی را برپا کرده و مقدمات برگزاری مجمع عمومی و انتخابات هیئتمدیرهی جدید انجمن را فراهم آورند.
جلسه‌ی مجمع عمومی انتخابات چهارمین دوره هیئت‌مدیره انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸ در سالن امیرخانی خانه‌ی هنرمندان تهران با حضور بیش از نیمی از اعضا به حد نصاب رسید و به‌طور رسمی تشکیل شد. در متن زیر گزارش کامل مجمع عمومی انجمن عکاسان صنعتی و تبلیغاتی ایران آمده است:
«در ابتدا گزارش هیئت‌مدیره و گزارش بازرس قرائت گردید و در ادامه گفت‌و‌گوها و تبادل نظر اعضا پیرامون مشکلات موجود در زیرساخت‌های اساسنامه و همچنین خلاءهای قانونی در خصوص اعضای موسوم به موقت به استماع همه اعضا رسید و با اتفاق آرا حاضرین در جلسه تصمیم گرفته شد برای رفع معضلات ذکر‌شده، در همین مجمع عمومی به جای انتخاب هیئتمدیرهی بعدی انتخاباتی برای تشکیل یک هیئت انتقالی صورت پذیرد و وظایف هیئت انتقالی به شرح ذیل تعیین گردید:
۱- بررسی مجدد اساسنامه انجمن عکاسان صنعتی و تبلیغاتی ایران، اصلاح قوانین موجود، مناسب‌سازی آن‌ها با نیازهای انجمن، تدوین قوانین جدید و رفع نواقص قانونی.
۲- تدوین شرایط قانونی و مدون جهت تغییر وضعیت اعضا موقت به عضویت دائم.
هئیت انتقالی موظف است طی مدت حداقل ۳ ماه (با قابلیت تمدید ۳ ماهه) وظایف درج‌شده را به انجام برساند و سپس با هدف ارائه اصلاحات صورت‌گرفته و برگزاری انتخابات هیئتمدیرهی جدید، اقدام به برپایی یک جلسه مجمع عمومی فوق‌العاده نماید. در ادامه جلسه، انتخابات هیئت انتقالی با نامزدی ۱۲ نفر برای هئیت اصلی و ۲ نفر برای بازرسی انجام گردید و در نهایت اعضا اصلی و علی البدل به شرح زیر انتخاب گردید:
اعضا اصلی :
۱ مجید پناهی جو ۴۸ رأی؛ ۲ علیرضا رفایی ۴۳ رأی؛ ۳ حامد فضل اللهی ۳۴ رأی؛ ۴ و ۵ مهدی کاشی زاد و صالح گورابی ۳۱ رأی.
بازرس :
سام غضنفری ۳۶ رأی.
متن کامل گزارش فوق در وبسایت رسمی انجمن منتشر شده و در دسترس عموم می‌باشد.
هیئت انتقالی بی‌ردنگ آغاز به کار کرد و بنا به حساسیت‌های موجود در انجمن تمامی جلسات خود را در اماکن عمومی برگزار کرده و هزینه‌ها را از حساب شخصی خودشان پرداخت می‌کردند.
در رابطه با وظیفه‌ی تغییر وضعیت اعضای موقت به عضویت دائم که در مجمع عمومی به هیئت انتقالی محول شد، این هیئت اقدامات زیر را انجام داد:
• دیدار با اعضای (دائم و غیردائم) انجمن، به منظور دریافت نظرات ایشان (دربارهی روند تغییر عضویت) در تاریخ ۱۰ تیر ۱۳۹۸
• اعلام فراخوان تبدیل روند تغییر عضویت غیردائم به دائم، مورخ ۸ مرداد ۱۳۹۸ (تا تاریخ ۲۷ مرداد)
• اطلاع‌رسانی به‌وسیله‌ی سایت، اینستاگرام، تلگرام، واتس‌اپ
• دریافت بالغ بر ۲۴۰۰ اثر و رزومه‌ی کاری، مدارک تدریس و …
• تماس با اعضای غیردائم که رزومه خود را در بازه‌ی تعیین‌شده ارسال نکردند، از تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۹۸
• برگزاری جلسات بررسی روند تغییر عضویت در تاریخ ۱۴ و ۲۶ شهریور ۱۳۹۸
• ارسال آثار به کمیته‌های فنی از تاریخ ۱۷ مهر ۱۳۹۸ (متشکل از ۳۱ نفر از اعضای باسابقه‌ی انجمن)
• اعلام اسامی پذیرفته‌شدگان تبدیل عضویت غیردائم به دائم در تاریخ ۷ آذر در سایت، اینستاگرام و تلگرام
• اعلام به تک تک اعضای پذیرفته‌شده به‌وسیله‌ی تلگرام و درخواست دریافت مدارک فردی(۱۴ آذر)
در رابطه با وظیفه‌ی بررسی مجدد اساسنامه‌ی انجمن که در مجمع عمومی به هیئت انتقالی محول شد نیز این هیئت انتقالی اقدامات زیر را انجام داد:
• مراجعات متعدد به وزارت فرهنگ و ارشاد استان تهران و ادارات وابسته جهت دریافت رونوشت اساسنامه‌ی اصلی و سوابق حقوقی و ثبتی انجمن
• برگزاری جلسات بررسی اساسنامه و رسیدگی به مسائل و راه‌کارها
• انتشار پیش‌نویس اساسنامه‌ی جدید انجمن و درخواست از اعضا برای بررسی و اعلام نظر در تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۹۸
” که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها”
وجود چند اساسنامه با متون مختلف در وبسایت انجمن و مدارکی که در اختیار هیئت انتقالی قرار گرفته بود و عدم تطابق آن‌ها باعث سردرگمی هیئت انتقالی شد. بررسی مجدد اساسنامه‌ی انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران و اصلاح قوانین موجود، نیازمند دسترسی هیئت انتقالی به اساسنامه اصلی انجمن داشت. اساسنامه‌ی اصلی همان اساسنامه‌ای است که هنگام ثبت به وزارت فرهنگ و ارشاد تحویل گردید. هیئت انتقالی به پیگیری این موضوع از طریق پیشکسوتان انجمن، اعضای هیئت‌مدیره قبلی و هیئت مؤسس اقدام کرد. با این حال، به دلیل نبود مدارک کافی، هیئت انتقالی مجبور به اخذ مدارک از مراجع ذیصلاح (وزارت فرهنگ و ارشاد) شد. با استعلام از وزارت فرهنگ و ارشاد، مشخص شد که انجمن در مراجع قانونی و ذیصلاح فاقد پروانه فعالیت است و هیچ‌گونه سوابقی از انجمن در وزارت فرهنگ و ارشاد وجود ندارد. البته، این احتمال هم وجود دارد که مدارکی وجود داشته که به علت گذشت سالیان و عدم پیگیری از طرف انجمن معدوم گردیده یا به لایه‌های زیرین بایگانی منتقل شده باشد. با پی‌گیری‌های مجدانه، هیئت انتقالی موفق شد نامه‌ای را در بایگانی به صورت مجازی رؤیت کند. این نامه به شماره‌ی ۱۸۸۵ مبنی بر درخواستی بود که طی آن انجمن آقای فرهود حقی را به عنوان مدیر مسئول معرفی کرده بود. لازم به ذکر است که در ادامه هیچ پیگیری دیگری که به این نامه ارجاع داشته باشد صورت نگرفته است.
با توجه به شرایط پیش‌آمده، هیئت انتقالی تصمیم گرفت از طریق همان اساسنامه‌های که در دسترس بود و همچنین تطبیق‌دادن با اساسنامه‌های مشابهِ موجود در وزارت کار و وزارت فرهنگ و ارشاد، روند بررسی مجدد اساسنامه‌ی انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران را پیش برده و با پیگیری از طریق مراجعه به مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اقدام به ثبت مجدد انجمن در آن وزارتخانه کند. متأسفانه، قوانین ثبت انجمن‌ها از طرف دولت دچار تغییر و تحویل شده بود و تنها به اعضا اجازه‌ی ثبت یک شرکت چند منظوره فرهنگی-هنری داده می‌شد. البته، چنین رویکردی با اهداف انجمن مطابقت نداشت. از این رو، هیئت انتقالی مسئله‌ی عدم ثبت انجمن در وزارت فرهنگ و ارشاد را از طریق جلسات زیر پیگیری کرد:
• جلسات با رئیس و اعضای پیشین هیئت مدیره (آقایان ولی‌زاده در دفتر ایشان، آقای حقی در دفتر ایشان، آقای هاروتیونیان در یک کافی شاپ و آقای منادی‌زاده در یک کافی شاپ )
• جلسه با اعضای «هیئت مؤسس» انجمن در دفتر «انجمن عکاسان ایران» در تاریخ ۸ شهریور ۱۳۹۸ با حضور آقایان: فرهود حقی، هومن صدر، محمد خادمیان، محمدمهدی رحیمیان و محسن حاجتمند
• جلسه با اعضای پیشکسوت انجمن در دفتر «انجمن عکاسان ایران» در تاریخ ۹ بهمن ۱۳۹۸ با حضور آقایان: هومن صدر، محمد خادمیان، محمدمهدی رحیمیان، حسین بهبودی، ویلیام هارتیونیان، بهنام منادی‌زاده، فرزاد هاشمی و با همراهی آقای علیرضا اکرمی
• جلسات با آقایان مجتبی آقایی در دفتر کار ایشان، علی رئیس‌شقاقی در منزل ایشان و آقای مظفری رئیس اداره‌ی هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد در محل دفتر ایشان در وزارت فرهنگ و ارشاد
بعد از کلیه‌ی این جلسات و تبادل نظرات و با توجه بر این‌که دیگر وزارت فرهنگ و ارشاد از ثبت دوباره انجمن در آن وزارتخانه جلوگیری به عمل می‌آورد و در آن زمان وزارت کشور به عنوان مجری ثبت سَمَن‌ها (سازمانهای مردم نهاد) از طرف دولت تعیین گردیده بود، تصمیم بر آن شد که هیئت انتقالی با اجازه‌ی هیئت مؤسس اقدامات لازم برای ثبت در انجمن به عنوان یک سازمان مردم نهاد در وزارت کشور را به عمل آورد. مقدمات این کار با همکاری آقای علیرضا اکرمی انجام شد و مدارک لازم تحویل وزارت کشور گردید و کد رهگیری به شماره‌ی ۴۶۵۱۰۱۳۱۰۲ دریافت شد. مطابق قانون می‌بایست ظرف مدت ۱۰ روز کاری جوابیه وزارت کشور از طریق سامانه ابلاغ می‌گردید؛ اما، بعد از موعد مقرر که جوابی از وزارت کشور در سامانه ثبت نشد، طی پی‌گیری‌های پیاپی از وزارت کشور به ما اعلام شد به علت اجرای انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در اسفند ۱۳۹۸ وزارت کشور تا پایان انتخابات و شمارش آرا و رسیدگی به کلیه شکایات، از جواب‌دهی به متقاضیان ثبت سمن (سازمان مردم نهاد) معذور است.
پاییز و زمستان ۱۳۹۸ چند واقعه‌ی مهم سیاسی در سطح کشور نیز به وقوع پیوست. تمامی این تنش‌های سیاسی مشکلاتی را در جامعه به همراه داشت. مهمترین آن‌ها که بر فعالیت‌های هیئت انتقالی تأثیر داشت، قطعی مرتب اینترنت و سپس پایین‌آمدن شدید سرعت آن و همچنین از دسترس خارج شدن اپلیکشن‌های ارتباطی رایج چون واتس‌آپ، اینستاگرام و تلگرام و البته عدم امکان تشکیل جلسات حضوری بود.
هماهنگی و برگزاری تمامی جلسات و پی‌گیری‌هایی که از طرف هیئت انتقالی انجام می‌گرفت، به‌خودی‌خود بسیار زمان‌بر و فرسایشی بود. این مشکلات باهم‌راستا شدن با مسائل کلان مملکتی تشدید شد. لذا هیئت انتقالی تصمیم گرفت، به جهت این‌که بیش‌از‌این از فرجه‌ی زمانی ۶ ماهه اعطا شده در جلسه ۲۷ اردیبهشت عدول نکند، اقدام به برپایی مجمع عمومی فوق‌العاده کند و کلیه گزارشات را به صورت مستند به اطلاع اعضای انجمن عکاسان تبلیغاتی و معماری برساند. اقدامات لازم انجام گرفت و سالن شهناز خانه هنرمندان تهران برای روز ۹ اسفند ۱۳۹۸ اجاره گردید و فراخوان مجمع عمومی هم از طریق وبسایت رسمی انجمن و اینستاگرام به اطلاع همه اعضای انجمن رسید. طی جلسه‌ای حضوری با استاد قلم‌سیاه، ایشان قبول زحمت کرده تا مدیریت جلسه مجمع را به عهده بگیرند. مجری جلسه و عوامل اجرایی هم انتخاب شدند و اقدامات لازم برای پذیرایی هم صورت گرفت. در نهایت گزارش کامل وقایع چند ماه گذشته برای ارائه به اعضا تهیه و تنظیم گردید و مقدمات برپایی مجمع انجام شد.
از ابتدای اسفند ۱۳۹۸ با جدی شدن همه‌گیری ویروس کرونا در ایران، فعالیت‌های هیئت انتقالی وارد مرحله تازه‌ای شد. در اوایل اسفند از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اطلاعیه‌ای صادر شد و تمامی گردهمایی‌ها که در مراکز زیر نظر آن وزارتخانه قرار بود به انجام برسد تا اطلاع ثانوی ملغی گردید. خانه هنرمندان هم اقدام به لغو همه همایش‌ها در آن مرکز کرده و به تَبَع آن مجمع عمومی فوق العاده ۹ اسفند هم به زمان دیگری موکول شد.
بهار ۱۳۹۹ را می‌توان ساکت‌ترین دوران فعالیت‌های هیئت انتقالی انجمن دانست. سایه‌ی وحشت کرونا بر تمامی دنیا گسترده بود و هر روز اخبار بدی از گوشه و کنار ایران به گوش می‌رسید. هنوز برپایی مجمع به صورت مجازی در کشور ناشناخته بود. نه جلسه‌ای تشکیل می‌شد و نه موضوعی برای بحث و گفتگو در جلسه وجود داشت که برایش جلسه گذاشته شود. اما، در خرداد ۱۳۹۹ هیئت انتقالی از اطلاعیه‌ای آگاه شد که می‌توانست کورسوی روشنایی در آن ظلمات باشد.
در تاریخ ۱۳۹۸/۸/۲۲ از طرف هیئت وزیران دستورالعملی تصویب شد که طی متن دقیق این تصویب‌نامه « اشخاص حقیقی پدیدآورنده‌ی آثار فرهنگی و هنری و شاغلان بخش فرهنگ، هنر و رسانه‌ها می‌توانند برای تأسیس انجمن صنفی سراسری در رسته‌ی تخصصی درخواست خود را به وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی ارائه کنند». این مصوبه به شماره ۱۰۵۵۶۹/ت ۰۵۶۹۱۴ مورخ ۹۸/۸/۲۲ توسط هیئت وزیران به تصویب رسیده بود و در تاریخ ۱۳۹۹/۳/۱۱ به شماره ۱۲۲۶۰۱/۹۹ از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اطلاع رسانی عمومی گردید. ممکن است عدم پاسخگویی وزارت کشور در مورد درخواست ثبت سَمَن در زمستان ۱۳۹۸، به دلیل همین تصویب نامه باشد.
به هر حال، جلسات هیئت انتقالی از سر گرفته شد و به جهت این‌که فرصت بدست آمده در شلوغی‌ها و کاغذبازیهای اداری از دست نرود، از جناب آقای وحید گودرزپور که همزمان وکیل دادگستری و از اعضای انجمن هستند، کمک گرفته شد تا با تجربه‌ی خودشان در موارد حقوقی انجمن را یاری رسانند. ایشان هم با رویی گشاده و خالصانه درخواست را پذیرفتند. به این ترتیب، دوباره شروع به جمع آوری مدارک و انجام مراحل پیش‌نیاز ثبت انجمن گردید. ابتدا سعی بر اثبات وجود انجمن قبلی بود. ولی حتی با جمع آوری مدارک مختلف از انجمن مانند سوابق نمایشگاهی در فرهنگسرای نیاوران، وزارت کشور، موزه‌ی امام علی، خانه‌ی هنرمندان و غیره و ارائه آن‌ها به مسئولان مربوطه در وزارت کار هم موفق به متقاعد کردن آن‌ها مبنی بر وجود انجمن در سالهای گذشته و به مدت ۱۵ سال نشدیم. تنها مدارک حقوقی، مورد قبول وزارت کار بود و از آنجایی که انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران هیچ‌گونه مدرک و پروانه‌ی حقوقی که دارای رسمیت باشد نداشت، تنها با ثبت انجمن به عنوان یک انجمن جدید موافقت شد. به این ترتیب، می‌بایست مانند تمامی انجمن‌های دیگر همه‌ی مراحل ثبت از ابتدا طی می‌شد. اواخر تابستان ۱۳۹۹ مراحل ثبت‌نام در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به پایان رسید و باید منتظر می‌ماندیم تا برای تأیید به کمیسیون ماده‌ی ۴ در وزارت فرهنگ و ارشاد ارجاع شود. ابتدا در تاریخ ۲۲ دی ۱۳۹۹ در محل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واقع در میدان بهارستان اولین جلسه به ریاست آقای سهرابی برپا شد که در این جلسه آقایان مجید پناهی‌جو، مهدی رحیمیان و وحید گودرزپور برای دفاع در این جلسه حضور داشتند و از دلایل وجود این انجمن تخصصی عکاسی دفاع کردند. بعد از پی‌گیری‌های انجام گرفته، مطلع شدیم که کمیسیون به رأی واحد نرسیده است و دوباره می‌بایست در جلسه‌ی بعدی کمیسیون شرکت کنیم. جلسه‌ی بعدی در تاریخ ۶ اسفند ۱۳۹۹ در همان محل قبلی کمیسیون دوباره تشکیل شد و این بار آقایان پناهی‌جو و گودرزپور در جلسه شرکت کرده و دفاعیات خود را به عرض کمیسیون رساندند. هر چند با کمال تعجب شاهد همکارانی بودیم که در کمیسیون حضور داشتند و با تشکیل انجمن مخالف بودند؛ اما، در نهایت کمیسیون رأی به تصویب تشکیل انجمن عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری داد. بالاخره بعد از یک سال و نیم تلاش هیئت انتقالی برای ثبت حقوقی انجمن این امر در حال محقق شدن بود. اسامی اعضای هیئت مؤسس انجمن بدین شرح می‌باشد: آقایان مجید پناهی جو، حامد فضل الهی، علیرضا رفایی، صالح گورابی و مهدی کاشی زاد.
از این پس می‌بایست انجمن دستورالعمل‌های وزارت کار را دنبال می‌کرد تا مراحل ثبت و دریافت پروانه به پایان برسد. در اولین مرحله باید آگهی عضوگیری در یک روزنامه‌ی کثیرالانتشار چاپ می‌شد تا بستر عضوگیری جدید فراهم شود. این آگهی در روزنامه کار و کارگر شماره ۸۶۰۶ مورخ ۱۴۰۰/۲/۵ به چاپ رسید و همزمان با اطلاع رسانی عمومی، بسترهای مناسب ثبت‌نام در وبسایت انجمن تعبیه شد. با توجه به عدم تداوم فعالیت انجمن در امتداد فعالیت‌های پیشین، تمامی مراحل می‌بایست از ابتدا پیگیری می‌شد. به این ترتیب، کلیه‌ی اعضای قدیمی هم باید از طریق وبسایت درخواست عضویت می‌دادند. این کار از نظر حقوقی امری واجب بود. چرا که بدون اجازه‌ی هیچ شخصی نمی‌شود نام آن فرد را به عنوان عضو یک انجمن درج کرد. هر چند، همه‌ی این مسائل باعث کارهای مضاعفی برای انجمن و هیئت موسس می‌شد؛ اما، برای قانونی‌بودن تمامی مراحل می‌بایست همه‌ی این فعالیت‌ها صورت می‌گرفت. سپس باید مراحل برپا کردن مجمع عمومی به انجام می‌رسید. سالن شهناز خانه هنرمندان تهران برای تاریخ ۱۲ مرداد ۱۴۰۰ رزرو گردید و طبق قانون می‌بایست آگهی مجمع نیز ۲۱ روز قبل از آن به چاپ می‌رسید. آگهی برگزاری اولین مجمع در روزنامه کار و کارگر شماره ۸۶۶۰ مورخ ۱۴۰۰/۴/۱۰ به چاپ رسید. بعد از چاپ آگهی و رزرو سالن با بالارفتن دوباره تعداد افراد درگیر بیماری کرونا از وزارت کار برای برپایی این مجمع عمومی طی نامه شماره ۴۰۱-۰۰ مورخ ۱۴۰۰/۴/۲۸ استعلام به عمل آمد. در جواب این استعلام طی نامه شماره ۷۶۴۷۳ مورخ ۱۴۰۰/۵/۴ مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی توصیه به برگزاری انجمن به صورت مجازی (غیر حضوری) کرد و برپایی مجمع به صورت حضوری را فقط منوط بر گرفتن مجوزهای لازم از مراجع ذیصلاح دانست.
برای بار دوم همه گیری ویروس کووید ۱۹ مجمع عمومی را ملغی کرد. برای برپایی مجمع با چند شرکت در زمینه برپایی مجمع به صورت مجازی مذاکراتی برپا شد و در نهایت قرارداد برپایی مجمع به صورت مجازی منعقد گردید. آگهی برگزاری اولین مجمع به صورت مجازی این بار در روزنامه کار و کارگر شماره ۸۶۸۴ مورخ ۱۴۰۰/۵/۱۰ به چاپ رسید و از اعضا دعوت شد که در مجمع عمومی به صورت مجازی در تاریخ ۳ شهریور ۱۴۰۰ از طریق وبسایت انجمن حضور به‌هم‌رسانند. از آنجایی که برپایی مجمع عمومی به صورت مجازی یک امر نوپایی است، چندین فیلم آموزشی جهت یادگیری اعضا برای حضور مجازی در مجمع ساخته شد و در رسانه‌ها منتشر گردید. همچنین، دوبار با کمک شرکت پیمانکار، مجمع مجازی به طور آزمایشی با همان پلتفرم با حضور تعدادی از اعضا، شبیه سازی گردید تا اگر مشکلی پیش آیید زودتر شناسایی و برای رفع آن اقدام شود. هماهنگی‌های لازم جهت حضور مجازی نماینده ناظر وزارت کار هم انجام گردید تا این نماینده صحت انتخابات را تایید نماید.
در نهایت برای نخستین بار در تاریخ انجمن به طور رسمی و با حضور نماینده دولت، اولین مجمع عمومی انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری به طور مجازی در تاریخ سوم شهریور ۱۴۰۰ تشکیل شد و در آن، انتخابات اولین هیئت‌مدیره و بازرس انجمن با حضور ۱۵۳ نفر عضو از کل ۲۱۷ نفر اعضا بر پا گردید و به تایید نماینده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رسید. هیئت‌رئیسه‌ی جلسه مجمع عمومی عبارت بودند از آقایان ۱- فرهود حقی ۲- داریوش کیانی ۳- محمد خیاطی ۴- میران مباشری ۵- مهدی دیلمقانی
اسامی افرادی که در انتخابات به عنوان هیئت‌مدیره به انتخاب اعضا رسیدند عبارت‌اند از:
۱- مجید پناهی جو ۲- علیرضا رفایی ۳- حامد فضل اللهی ۴- مهدی کاشی زاد ۵- مهدی فلاخویی به عنوان اعضای اصلی هیئت‌مدیره و همچنین ۱- صالح گورابی ۲- اشکان یدالهی به عنوان اعضای علی‌البدل هیئت‌مدیره.
همچنین در این انتخابات آقای سام غضنفری به عنوان بازرس اصلی و خانم سارا غلامیانی به عنوان بازرس علی‌البدل انتخاب شدند.
در ادامه، کارهای ادارای بعد از مجمع هم توسط اولین هیئت‌مدیره در حال پیگیری بود. اساسنامه و مدارک تأیید صحت مجمع عمومی توسط پیمانکار صادر و به امضای هیئت‌رئیسه رسید. در تاریخ ۲۱ آذر ۱۴۰۰ نیز در شماره ۸۷۹۱ روزنامه کار و کارگر آگهی ثبت انتخابات انجمن به امضای آقای فرزاد یوسفی مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی به چاپ رسید. در نهایت، در تاریخ ۱۴۰۰/۱۰/۴ این آگهی در روزنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران شماره ۲۲۳۶۳ درج شد.
مطالبی که در بالا آمده است همگی مستند به اسناد رسمی، صورت‌جلسات، مدارک مجازی، صوتی و تصویری می‌باشند. همچنین، تلاش شد تا برای ثبت در تاریخ انجمن، کلیه‌ی مطالب با دقت و وسواس زیاد و بدون هیچ‌گونه جهت‌گیری تهیه و تنظیم شود.
چشم اندازها
هنر و صنعت عکاسی از بدو پیدایش مورد استقبال ایرانیان قرار گرفت و تقریبا هم‌پای پیشرفت‌های جهانی در این سرزمین نیز توسعه یافت. عکاسی به سرعت به عرصه‌ی هنرنمایی عکاسان شهیر و نامدار ایرانی تبدیل شد. اگرچه، شاید در مقایسه با رشد و گسترش عکاسی در دیگر نقاط جهان، عکاسی در ایران مسیری تا حدودی متفاوت را پیموده باشد؛ اما، همواره وجه حرفه‌ای یا به عبارت دیگر وجه شغلی آن برجسته بوده‌است. باوجود اهمیت وجه حرفه‌ای از اوایل ورود عکاسی به ایران، وجه صنفی آن هرگز به‌اندازه‌ی امروز برجسته نبوده‌است. البته، درک این امر با توجه به شرایط اجتماعی و مسیری که عکاسی ایران تا به امروز طی کرده، چندان دشوار نیست.
با وجود تلاش‌های عکاسان پیشکسوت در حوزه‌های مختلف عکاسی و به‌ویژه در حوزه عکاسی صنعتی، تبلیغاتی و معماری، بعد از گذشت سالهای متمادی، امروز در آغاز راهی هستیم که حدود شانزده‌سال پیش در اوایل دهه‌ی هشتاد خورشیدی، نخستین زمزمه‌های آن به گوش رسید. همان دورانی که مطابق بیان خاطرات بزرگان، پیشنهاد تأسیس انجمنی تخصصی مطرح شد. البته، از آن‌زمان تاکنون بنا به مسائل و مشکلاتی، این کار به شکل رسمی محقق نشد. در‌هر‌صورت، امروز «انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری» انجمنی نوپا و در حال شکل‌گیری است. اگر طولانی‌بودن و روند فرسایشی ثبت انجمن را نقطه‌ی ضعف آن برشماریم؛ درمقابل می‌بایست انگیزه‌ی فراوان، همت و مشارکت تعداد زیادی از عکاسان این حوزه و اراده آن‌ها برای به ثمر رساندن انجمن را اتفاقی مبارک و نقطه‌ی قوت آن در نظر گرفت.
تشکیل انجمن‌ها به طور کلی اهداف گوناگونی را دنبال می‌کند که شاید مهمترین وجه آن حمایت و گردهمایی گروهی از افراد متخصص و هم صنف است. چنین فضایی می‌تواند بستری را برای گفت‌وگو و تبادل نظر اعضا، و همچنین برای پیگیری اهداف و به نتیجه رساندن آن‌ها به وجود بیاورد. اگرچه، شرایط سخت و رکود اقتصادی در این برهه آفت همه‌ی مشاغل است و حرفه‌ی عکاسی تجاری نیز از این امر مستثنی نیست، اما همین موضوع خود دلیلی مبرهن بر لزوم داشتن انجمنی پویا، قوی و منسجم برای کاستن و رفع مشکلات است. این مهم با ارتقای جایگاه عکاسی تجاری و معرفی آن به عنوان حرفه‌ای تعریف شده محقق خواهد شد؛ حرفه‌ای که امروزه در موفقیت کسب و کارها و همچنین صنعت تبلیغات بسیار تأثیرگذار است.
در این راستا، برای رسیدن به این اصل که حرفه عکاسی تجاری تعریفی جامع و مانع پیدا کند، پیش‌درآمدهایی لازم است. برای مثال، می‌توان به ارائه‌ی تعریف‌های صریح و درست از خدمات و اصطلاحات، استانداردسازی روند کاری و همچنین تعریف شرح وظایف عکاس و کارفرما، ایجاد نرخ‌نامه‌ی رسمی که مورد وثوق و قبول اکثریت اعضا باشد، اشاره کرد. در ادامه انتظار می‌رود، این حرفه بتواند نقش گسترده‌اش در حوزه‌های مختلف را به جامعه‌ی هدف خود بشناساند. از این منظر، بهبود شرایط کاری عکاسان حرفه‌ای عضو «انجمن صنفی سراسری عکاسان صنعتی، تبلیغاتی و معماری» همچنین در گرو ارتقای کیفی درک عمومی از عکاسی است.
با در نظر گرفتن اهداف مذکور، قطعا مهمترین چشم‌انداز انجمن شناخته‌شدن به عنوان معتبرترین مرجع عکاسی صنعتی، تبلیغاتی و معماری کشور و خلق بستری برای ارتباط عکاسان حرفه‌ای و کارفرما خواهد بود. بستری که با به کار گیری پتانسیل‌های اعضای آن قطعا می‌تواند به بهبود کسب‌و‌کار در حوزه‌های تخصصی ایشان یاری رساند. حفظ و ارتقای کیفی استاندارهای فنی و هنری و همچنین رشد و بالندگی منش حرفه‌ای اعضای انجمن از مهمترین مؤلفه‌ها برای نیل به این منظور خواهد بود. همچنین فراهم‌سازی فضای گفت‌و‌شنود و تبادل اطلاعات و تجارب میان اعضا و ایجاد فضای تعامل با جوامع حرفه‌ای بین‌المللی می‌تواند نقش به‌سزایی در بالا‌بردن سطح کیفی انجمن ایفا کند.
علاوه بر مسائلی که از نظر گذشت، انجمن در تلاش است تا با ایجاد ارتباط با مراکز هدف‌گذاری‌شده بتواند در حد امکان تسهیلات و خدماتی را نیز برای بهبود شرایط کاری اعضای خود فراهم‌کند. البته، رسیدن به این هدف جز با یاری اعضای انجمن و برقراری ارتباط با نمایندگان اعضا در هیئت‌مدیره فراهم نمی‌شود. هیئت‌مدیره انجمن نیز به منظور فراهم‌کردن چنین فضایی و مطابق مسئولیتی که در اساسنامه برای ایشان تعریف شده‌است، از همان ابتدا، با بازوهای اجرایی خود نظیر کارگروه‌ها، در این راستا قدم برداشته‌است. لازم به توضیح است که اعضا نیز می‌توانند بر حسب ایده‌ها و نیازها، پیشنهادات خود برای همکاری با کارگروه‌ها را با دبیرخانه انجمن مطرح کنند.
در آخر همه اعضای هیئت‌مدیره از حضور مشتاقانه اعضای انجمن در مجمع شهریور ۱۴۰۰ و حمایت ایشان کمال تشکر را دارند. امید است که بتوانیم با هم‌دلی و مشارکت بیشتر اعضا هر روز قدمی محکم‌تر وبلندتر در راه نیل به اهداف و چشم‌اندازهای مد نظر برداریم.
حامد فضل الهی